Demoniq - Monolog egoistki

Demoniq

w granatowym kubku dzierżąc szampana
dryfuję spokojnie pośród sztormu myśli
liczę krople cieknące po oknie
krople deszczu na szkle roztrzaskane
liczę w skali od zera do zera
wynik sumuję rzęs trzepotaniem

choć duszy czardasz
myślom aorta takt leniwie wyklaskuje
szanty co ocean wzburzyłaby swoim pokpiwaniem
o błogich przyjemnościach i win odpuście
cynicznych dywagacjach o tym co kiedyś
stanie się lub nie nastanie

siedzę oparta o ścianę chłodu kafli maziatych
w sukni balowej trzeszczącej szyfonem
z głupim brokatem za paznokciami
siedzę z na wpół przymrużonymi oczyma
nie rozpoznając tego co w oddali
zamknięte jest za oknem

szampan słodką ścieżkę kreśli na mych ustach
lekko już zresztą wygazowany
wyrwana z płaszczyzny czasu, równoległości
pozbawiona kajdan etycznych konwenansów
napawam się tą chwilą
bo jest mi moją własną, ostatnią taką, jedyną

zaklinana głuchym szeptem sumienia
wyliczam wszystkie błędy popełnione
morderstwa na warzywach
nagrobki dżdżownic rozdeptanych
krew pulsuje w skroniach
płynąc wartko w żyłach poplątanych

ironiczny uśmiech rozświetla mą twarz
wyobraźnia podsuwa wspomnień dziwne obrazy
fotomontaże zajść, które miejsca nie miały
szkice twarzy sapiensów nigdy nie poznanych
oddaję się temu na przemian chichocząc cicho
to znowu śmiejąc się dziarsko, złowieszczo

kuchnia tonie w mroku wrzawego popołudnia
szarość okrywa całunem każdą płaszczyznę
chmury rzewnie szlochają
wiatr ponuro kwili
stopą wybijam rytm zapomniany
walc pogrzebowy mickiewiczowskich lilii

i trwam tak w półświadomym stanie
gdzieś na granicy obłędu i szczęścia
topię się w luksusie samotności
ciszą ogłuszona permanentnie
sponiewierana ciężarem swej nieważkości
wdychając gaz ziemny skrzętnie

świat już prawie chyli się ku upadkowi
jeden z tych których jest wiele
lecz nagle trzask zupełnie błahy
spojrzenia twych oczu napotkanego
znów mi przeszkodziłeś...
dlaczego?! dlaczego?! dlaczego?!

Hmm ;) Do ewentualnych interpretacji ważna uwaga na wstępie - nie ma w tym wierszu kszty przeżyć osobistych ;) czysta fikcja ;) Mam się świetnie

Pisałam wiersz w dwóch etapach. Po ukończeniu sama byłam szczerze zaskoczona finiszem ;)

PlayR

To ja może od tytułu zacznę. Monolog - OK rozumiem i widzę to doskonale, ale dlaczego egoistki? Nie dostrzegam w podmiocie lirycznym wyraźnych oznak egoizmu. Chęć bycia samotnym nie zawsze oznacza egoizm. Każdy czasami potrzebuje wyłączyć się od świata aby w samotności i ciszy porozmawiać ze samym sobą. Taki rodzaj autoterapii. W końcu samotność to "luksus".

Podmiot liryczny (podmiocica chciałoby się powiedzieć) przypomina mi troche mnie po pewnym znaczącym balu... tylko ze bez sukni. Faktycznie wygląda ona jakby wróciła właśnie z jakiegoś balu i w akcie desperacji sączyła resztki szampana z kubka. Idąc w tą stronę interpretacji powiedzieć trzeba, że coś na tym balu musiało się wydarzyć.

Dochodząc jednak do końca (ach to wychwalane zakończenie) sytuacja okryta wcześniej mgłą staje się jasna. Wiadomo nawet skąd ta mgła... Od taiej ilości gazu każdemu by się wzrok zamglił. A tak coś czułem jak wchodziłem...

Wracając do tematu: Widzimy wyraźnie przerwaną próbę samobójczą. Postawa podmiotu wobec osoby (mężczyzna) która tą próbę udaremniła sugeruje, że nie był to jej pierwszy raz. Osobiście nie rozumiem w ogóle samej kwestii samobójstwa... albo inaczej: potępiam to konsekwentnie. Uważam za tchórzostwo (największy - ostatczny przejaw) ale może po prostu nie znalazłem się w tak bardzo ekstremalnej sytuacji...

Pretensję do podmiotu/bohaterki (mogę używać zamiennie? proszę.... dziękuję

) można mieć o sam sposób wykonania autowyroku. Czy ona zdaje sobie sprawę z tego, że może zabić nie tylko siebie ale wysadzić całe mieszkanie, a jeśli jest to budynek mieszkalny to spowodować katastrofę? Coś o tym wiem bo gdyby nie szczęśliwe zrządenie losu i moja rodzina gdzieś nie wyjachała to pewnie nigdy bym się nie urodził. Poza tym jak umierać to z klasą a nie wdychając śmierdzące gazy...

Hmm... po raz kolejny zdarza mi się ewolucja poglądów na podstawie własnych tekstów... w sumie lubię to uczucie bo świadczy że w pewnym stopniu się rozwijam i tak jak autorka zaskakuje mnie zakończenie. Otóż w tej chwili początek mojej wypowiedzi stracił sens przez jej kontynuację. I sam sobie wykopałem dołek... ale przynajmniej świadomie się do tego przyznaję. Bohaterka jest egoistką. Jest straszną egoistką. Potworną egoistką. Wręcz antybohaterką. Tak bardzo zapatrzyła się w swojego szampana i zawąchała swoje gazy (bez podtekstów proszę) że zapomniała ile niewinnych ludzkich istnien może unicestwić w danej chwili jedną iskierką. Początkowo bylo mi jej żal ale teraz widzę, że skoro jest na tyle nieinteligentna i nieodpowiedzialna żeby nie pomyśleć o tym, to zapewne jej sytuacja życiowa również z tego wynika.

Może trochę się zapędziłem ale to troche ze wzgledów emocjonalno-osobistych. Na poprawę powinienem dodać: Ludzie! Nie gazujcie się! Po co Hitlera obalono? W ogóle wybijcie sobie z głowy samobójstwa. Idźcie pogadać z przyjacielem, psyhologiem, księdzem, kimkolwiek tylko nie poddawać się i szukać wyjść. Nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej. Albo jest na świecie ktoś kto ma jeszcze gorzej i sie z tego powodu nie tnie, nie wiesza i nie gazuje. I tym optymistycznym akcentem kończę ten swój wywód.

Pastors

Nie zaczyna sie zdania od więc a ja zacznę - a więc:) podmiot liryczny o sobie i samotności.Cóż nie koniecznie egoizm to musi oznaczac ale jak tak chcesz.Jak dla mnie wiersz zbyt długi i trudny w czytaniu.Ten "monolog samotności' raczej zawile oddany w metaforach przypomina mi przedzieranie się przez gąszcze słów.Ale warto bo koniec jest zaskakujący pytaniem:)

"świat już prawie chyli się ku upadkowi
jeden z tych których jest wiele
lecz nagle trzask zupełnie błahy
spojrzenia twych oczu napotkanego
znów mi przeszkodziłeś...
dlaczego?! dlaczego?! dlaczego?!"

Chociaż nie wiem dlaczego "świat(...)chyli sie ku upadkowi"?? Jaki świat?

Demoniq

Akuma

Udało Ci się coś czego z czym wielu piszących (w tym ja) ma problem. Mianowicie złapałaś chwilę razem z całym otaczjącym ją swiatem. Taki mikrokosmos kuchni gdzie mokra szyba jest granicą. Swietne.

Ale nie bede ukrywał, że najbardziej ruszyło mnie zakończenie:

Demoniq

Pastors

Coż o samobóstwie to nie pisałem nigdy, nawet nie próbowałem.Byc może dlatego bardziej z samotnością i kończącą nadzieją mi się Twój wiersz skojarzył.
Ale po powtórnym przeczytaniu odkrywamn w nim nowe wątki: to jakby opis stanu osobowości człowieka który zaraz ma popełnic samobostwo.To co on czuje, mysli i to jak postrzega świat "Jakie tępymi zakreśla oczy' Smile

Nie popełnia samobójstwa bo ktos się pojawia....
No i jak teraz?:)
A ten egoizm to jakośmi tu nie pasuje:(

Demoniq

Jak teraz Pastorsie? ;)
Mam dziwne wrażenie, że powieliłeś jedynie to co zostało napisane, ale może jestem zbyt podejrzliwa. W każdym razie po prostu nie napisałeś nic co już nie zostało tu przeze mnie czy innych wklepane ;)
Tak czy siak dziękuję za wyraz dobrej woli ;)

Egoizm...nie pasuje? Hmm, no to napisz, napisz dlaczego ;) Pozwól poznać nam swoje stanowisko ;) Na pewno to docenimy - zwłaszcza ja! ;)

Pozdrawiam ;)

Pastors

A tu Cie zaskocze Demoniq:) Czytałem tylko odpowiedz do mnie skierowaną:) i tak jak pisałem pomyślałem w innym kierunku.
Egoizm mi tu nie pasuje, ponieważ jakoś nie łapię powiązania z samobóstwem.Że myśli tylko o sobie i inni ludzie podmiot liryczny nie interesują - no zgoda bo tak też jest w rzeczywistości z takimi ludźmi.
A egoizm to raczej zwykliśmy odnosić do ludzi myslących tylko o sobie ale nie w wymiarze samobójczych myśli ale spraw doczesnych i mających zaspokajać tylko ich potrzeby nie bacząc na innych.
No i tak:)

Demoniq

Pastors podoba mi sie ta postawa, podoba ;)
Mimo, że w zupełnie inny sposób pewne kwestie pojmujemy ;)

Zatem - sama kwestia samobójstwa nie ogranicza się przecież w tym wypadq do podjęcia decyzji, tymbaradziej egoizm, chodzi o całą postawę wobec świata, ludzi i życia jaką podmiot lirczyny reprezentuje. To jest sednem egoizmu bohaterki. Jest skupiona wyłącznie na sobie, uważa, że posiada prawo do przywłaszczania sobie na własność wszystkich budulcowych elementów składających się na rzeczywistość. Prawo do kreowania jak i niszczenia otaczającego ją świata - twierdzi przecież, że wraz z jej śmiercią odejdzie i doczesność, co brzmi z goła absurdalnie.

PlayR

Wydaje mi się, że wyjaśniłem w swojej wypowiedzi na czym polega jej egoizm. Nie będę się powtarzał. Czytanie odpowiedzi "tylko do mnie skierowanej" powoduje to, że pomijamy inne ważne kwestie, które mógł poruszyć ktoś inny i sprowadzają dyskusję na nieco inne tory.

Pastors

PlayR tylko bez focha:)

PlayR: Spoko, to nie w moim stylu ;)

Demoniq: Potwierdzam ;)