Kamuś - Sielanka

Kamuś · Wysłany: Pią 19:21, 03 Mar 2006 Temat postu: Kamuś - Sielanka

Sielanka

Skończyło się wieczne bujanie we obłokach
Rzeczywistość weszła przez drzwi drewniane
Skończło się ukrywanie cnót po bokach
Życie nie jest łatwe jak gry karciane

Zbiły się piękne różowe okulary
I oczom wnet się szary świat ukazał
Zburzono z klocków przepiękny zamek stary
Kolory skrzętnie gumką ktoś wymazał

Skończyło sie dawanie co dusza chciała
I tłumaczenie jak małemu dziecku
Aż niepostrzeżenie ludzkość ogłupiała
I ja jak głupia siedzę po turecku

Jak długo musiałam siedzieć tak i marzyć
Myśląc że nic mnie już tu nie zaskoczy
Aby nareszcie dobrze zauważyć
Jak Pan Bóg z uśmiechem patrzy w moje oczy

Ten wiersz ma już swoją historię. Napisałam go kilka lat temu, potem powstała z tego piosenka, która ma swój refren (on jednak niech pozostanie "tajemnicą" )Profesor ks Twardowskiego powiedział kiedyś:"Jeżeli będziesz pisał i publikował to, co napiszesz, to jedni powiedzą, że jest straszne, drudzy,że takie sobie, inni,że bardzo dobre I WSZYSCY BĘDĄ MIELI RACJE":)Święta prawda!:)

maheusz · Wysłany: Pią 22:33, 03 Mar 2006 Temat postu:

To ja powiem, że jest "bardzo dobre" Razz

. Przesłanie jest chyba proste - nadzieja na kolorowy (dobry) świat tkwi w Bogu... A czy się z tym zgadzam to inna historia :) (tak, tak pamiętam o jabłku ;P). Nie jestem pewny interpretacji tylko jednego - "skończyło się ukrywanie cnót po bokach", jak to próbuję wyjaśnić to mi coś dziwnego wychodzi :].

Kamuś · Wysłany: Nie 13:57, 05 Mar 2006 Temat postu:

Nie do końca jest tak jak myślisz:) Ale istnieje wielość interpretacji:) Ten wiersz to prędzej manifest małej dziewczynki, która wkracza w świat dorosłych. Jest nim przerażona i bardzo smutna. W końcu jednak uświadamia sobie, że jej smutek jest nieuzasadniony i że nie jest osamotniona w tym świecie, że jest ktoś, kto przez cały ten czas patrzy na nią, obserwuje i pragnie dla niej tylko szczęścia. "Ukrywanie cnót po bokach" to świadome niekorzystanie z nich. Jednym zdaniem świat dorosłych karze jej zrezygnować z wielu rzeczy, do wielu się przyzwyczaić, zaakceptować. Zmienia się właściwie wszystko, za wyjątkiem Bożej opatrzności.

Gołąbek

maheusz

Staram sie - ale wiersz odbiera sie przez poete (jesli znasz poete czytasz go inaczej...) zapewne dlatego nie moge sie pozbyc tej weselszej interpretacji z mojej glowy. Owszem moge dojrzec inny, smutniejszy rytm... ale gdzies tam po mozgownicy sie obija - "to co innego znaczy" ;).