Maheusz - *** (A ja podrę...)

maheusz

A ja podrę ten księżyc
jak kartkę papieru,
niech nie świeci w ciemności,
okrutny prześmiewca-
jego oczy widziały już tyle żałości
i mrocznych elegii od serca.
A ja zniszczę te gwiazdy,
Twoje sztuczne korale,
porozrzucam je na cztery wiatry,
bo w promieniach ich srebrnych
nadziei już nie ma,
one starsze, mądrzejsze niż ziemia.
A ja krzykiem rozgonię
czystą ciszę zimową,
błyskiem goryczy symetrię jej zmażę,
by zabrzmiały w niej struny ludzkie,
paranoi pełne obrazy...
Więc w szaleństwie niszczenia,
morderstwie pory wieczornej
nie ustanę-
bo tego mi trzeba.
Ponad doskonałość
lirycznej formy
drzew, księżyca, gwiazd i tej ciszy,
przedkładam wrzask, rozpaczy krzyk,
krew i zranione serce,
bom tylko człowiek,
na zawsze skażony poeta...

Demoniq

Dwa ostatnie wersy są jakieś takie...nie wiem, coś by tam mogło zostać lepiej ująte (na marginesie: w przedostatnim użyłabym słowa 'człek' zamiast 'człowiek'), bo na tle reszty wydają się te linije takie...nieociosane. Nawet przedwczesne lekko.

Ogólnie niezaskakująco. Bo jak zwykle dobrze ;) Jak to jest, że jeszcze nam się nie przejadł ten Twój firmowy fatalizm...zawsze go posiejesz, a jednak nie rosną z tego kłujące kłącza. Brawo Dziadu ;)

Dorian Gray

A mnie nudzi coś w poezji maheusza. To, że w prawie każdym jest coś o tworzeniu,pisaniu i pojawia się słowo poeta. Ludzie, mniej narcyzmu pacynki ;]

maheusz

Moze dlatego, ze ten akurat wiersz jest sprzed lat kilku ;). Heh, przegladam czasem moje zeszyty stare i tam znajduje wlasnie takie pacynkowate wiersze :). Maja specyficzna nute, ale sa niczym wiecej niz, wielkim Ego Razz

. Co przyznaje, ale sie nie kajam :). Ot, ludzka duma :)