maheusz - Marengo

maheusz

Spójrz.
Sala cała w pajęczynach nieba.
Dzień świergoce
za oknem tak lekko...
W takie południe
stały nasze armie
pod Marengo, pamiętasz?
W taki dzień się bez bólu,
czwórkami w niebo...

Szklanice
na przykrytym lnem stole
karnie, psio posłuszne,
jak milicja carska,
gotowe salwę wystrzelić na komendę pierwszą
w gardła rodaków.

I nagle muzyka tryska z kąta sali
(nie tak strasznie brzmiały
angielskim dragonom trąbki bojowe
przed Bałakławy ogromem),
jak we śnie zatłoczą się nagle parkiety dziewicze.
Legiony znajomych twarzy i tańczące pary.
Szklanic równy skok i gulgot gardeł.

Też wypijam kolejne hausty,
wystrzały słów rozgrzewają salę,
aż po ciemny świt –
który wiem, że wreszcie nastanie.
Już niewielu stoi,
bez krwi przegrana bitwa,
patrz – przecież to właśnie oni...
oni byli z nami w boju.
Teraz już koniec walki,
poharatane szklanki,
na noc zamknąć czas oczy,
czekać na ciężki świt.

***
Meh... jakieś takie adekwatne mi się wydało :]. Robię reinwentaryzację - jestem ciekaw, jak ten się podoba :).

Dorian Gray

Pod koniec rymy się wkradły, a wiersz stał się rymowaną bielą i trochę to niszczy całość.

Ogólnie... dojrzałeś do publikacji. Ale nie w tym szmatławcu - ja już chcę cię widzieć w Lampie, Odrze itd.

maheusz

Wlasnie niedawno mi sformatowalo tomik z nowymi wierszami, ktory zapisywalem na pulpicie, tak ze jestem w fazie rozpaczy i wk*** Razz

. Moze i dojrzalem, ale niezbyt chce mi sie lazic na spotkania tzw. 'osrodkow literackich' :]. Wole sie napic :).

Dorian Gray