Maheusz - *** (W łopocie skrzydeł...)

maheusz

W łopocie skrzydeł z papieru
ukryto iskrę czysto ludzkiej siły
nieludzkim pióra sposobem.
Zaś starej magii przysiągł bronić
zwykły rycerz żelazem twardym,
metalem honoru i Sprawy,
tarczą okrągłą
swojej wiary.

I gdy klęska przyszła,
wcale nie starał się ukryć
przed ciosem.
Katorgę znosił
w milczeniu.
Bez jęku wahania.

I nawet,
gdy dusze mu z piersi
wyrwała, szalona,
trzymał się
na skamienialych cisza nogach.

Nie pytał kolejnych nocy
o braz Jej oczu,
choc łkał,
nie prosił w dniu wciąż beztroskim
o spokój śmierci
pokój beztroski myśli...
na zawsze.

Nigdy nie skaził
chwilą zachwiania
zaklętych wrót.

Nadziei pustej
tli się w nim płomien
i dyszy ból.

Póki czas się dopełni
i zmrozi żar
łopotem skrzydeł z papieru
anielsko - ludzką siłą
wyobraźni.

I cóż by tu rzec... powiedzmy, ze jest to moj powrot do poczatkow Razz

. Heh... nie za bardzo chyba metafizyczny. A moze sie myle? :]

owieczkaa

Niech będzie, że metafizyczny. To auto-bio-grafia, tak? ładne. Takie...Twoje, rzekłabym. Niech będzie. Co my wszyscy z tymi piórami, do cholery?! Razz

maheusz

Piorka sa letkie ;D. Piorka sa nasze... ale i nie nasze. Spoza. Od Boga tez podobno - od slug Jego. Bardziej ludzkich niz On? Nie wiem.

Hmm... ale nie powiedzialbym, ze autobiografia ;). Raczej ubarwione wspomnienie. Sprzed lat. Lat kilku :). Choc... historie lubia sie powtarzac.

Moje, bo zakute w zbroje ;). Heh..

Dorian Gray

Tak sobie teraz myślę, że mój Azbest też jest o aniołach i piórkach... :)

Jej, ja idę spać. Naprawdę...