Maheusz - *** (Wysłał mnie pewien znajomy...)

maheusz

Wysłał mnie pewien znajomy
w doktory.
Mówiąc, że blady jestem
i wygląd mam niemal
jak obłożnie chory.

Ruszyłem w te sale bieluśkie,
ciche, długie -
pełne dziwnych ludzi
i dziwniejszych wrażeń.
Lekarz stary,
w wielkich siedział okularach
brodę siwą wciąż wygładzał...
i badał.
Długo mnie badał.

Potem rzekł:
"Wyrok mam dziwny,
acz prosty totalnie,
otóż panie poeto,
kawy za dużo...
a za mało nadziei jest w panu."

Szkłami błysnął
i do domu mnie wysłał
bym leczył się na kawę
i świt.

Teraz,
choć przez różne wędruję lądy
i pył się do butów
przylepił z dróg wielu...
Idę.
Wciąż poszukując
zgodnie z zaleceniem
bezkofeinowej nadziei.