Młody - Kres

Młody

Gdy już nie będzie siły na nic,
Kiedy dłonie staną sie ociężałe
A umysł odmówi posłuszeństwa
Zamknij swe oczy znużone
I zaśnij na wieki – lecz
W samotności...

Zegrar wybije ostatnią godzinę,
Zgaśnie płomień świecy,
A żywot Twój dobiegnie końca.

maheusz

Śmierć.

Mam ochote to tak zostawić :>.

No dobra.

Niech zyje smierc. I co dalej? Przeslanie moze jakies? Wiem, ze uczucia sa wazne w wierszu... ale to juz jest przesada. Tyle linijek tylko poto by stwierdzic, ze czekasz na smierc?

Niech bedzie ta smierc i samotnosc.
Ale to znow nie to.

Demoniq

I zaśnij na wieki – lecz
W samotności...

maheusz

No fakt

. Ale chodzi mi o sens jakis taki... inny.

Ale dobrze... w kazdym razie przeslanie jakies jest :]. Zwracam honor.

Ale z samym nim sie nie zgadzam :). Czemu? Bo tak myslec mozna w chwilach smutku i rozpaczy jakiejs ludzkiej, nieludzkiej. A przeciez niczego sie tak nie boimy jak smierci wlasnie i konca.

Choc... ktos powiedzial ze zawsze umieramy w samotnosci. Czyz nie?

Młody

Na niektóre pytania każdy powinien sobie odpowiedzieć indywidualnie... Nie ma dwóch takich samych osobliwości, które posiadaja jednakowe spojrzenie na sfere życia i śmierci. co prawda mogą mieć takowe cechy wpólne, ale jednak różnia się. Dla mnie stwierdzenie: "Najlepszą śmiercią jest śmierć w samotności" jest jednoznaczne. Śmierć sprowadza cierpienie. Po co więc sprawiać ból bliskim osobą? Nikt z nas nie chciałby umrzeć na oczach bliskich wiedząc, że to tylko jeszcze bardziej potęguje emocje związane z nieuniknionym...

PlayR

Oj tak... śmierć jest najboleśniejsza dla tych, którzy żyją. Dla osoby umierającej, nadchodzi a chwila i... już jej nie ma. A ci, którzy zostają muszą uczyć się pokonać żal i żyć inaczej niż dotychczas. Żyć z myślą, że być może nigdy więcej nie ujrzą zmarłego...

Doris

Demoniq

PlayR

Jestem trochę przewrażliwiony na tym punkcie po pewnych wydarzeniach sprzed sześciu miesięcy. Jeśli pomyślę, że umieralbym w domu przy rodzinie to oczywiście byłoby to może troche mniej przykre. Sama rodzina być może też (rudno wkleić tu słowo "cieszyłaby się" więc pozotawię ten długi nawias) gdy spędziliby ostatnie chwile życia ze mną... ale z drugiej strony jak pomyślę, ze musieliby znosić jeszcze długi czas po "zejściu" widok zwłok (jak ja swojego czasu) to wolałbym oszczędzić im tych przeżyć.

Młody

Demoniq

I tak trzymać Młody!!

(to apropo treści akapitu skierowanego do mnie).

Zwłoki, zwłoki...ej nie, nie piszcie, że wolelibyście umrzeć z dala od rodziny tylko po to, żeby jej członkowie nie widzieli Waszych zwłok...bo jeśli tak, to czy można przypuszczać, że i Wy nie chcecie widzieć zwłok swoich najbliższch i właśnie dlatego dobrze byłoby, gdyby podzielali Wasze poglądy w kwestii śmierci w stanie fizyczno-emocjonalnego osamotnienia?? Proszę o inne (kolejne) argumenty za tym stanowiskiem, bo zaczyna mnie to coraz bardziej intrygować, mimo, że pobrzmiewa mi to z goła abstrakcyjną nutą...

Doris

Młody nie wypowiedziałeś się na temat mojego pytania:

Młody

Oczywiście, że nie. W wielu przypadkach chciałem być przy bliskich, ale z przyczyn niezależnych ode mnie nie mogłem. tylko raz się zdarzyło, że byłem przy kimś i to aż za blisko. Osoba, którą kochałem umarła mi na rękach. Takie przeżycie sprawia większy ból niż jakakolwiek inna śmierć. Wiadomo, że każdy chciałby być przy ukochanej osobie w jej ostatnich chwilach, ale z autopsji wiem, że takie coś pozostaje głęboko w psychice człowieka...