Młody - Ten dzień

Młody

Nadejdzie kiedyś dzień,
Wiem o tym napewno,
Nastąpi taka chwila, że,
Nic już nie będzie wiadome.

Ciało me zapłonie z rozpaczy,
Smutek rozedrze me serce,
Będę wspominał te czasy,
Gdy, me życie istniało jeszcze.

W chwili tej pragnę jednego -
- Bym nie cierpiał tyle co wczesniej,
Bo doświadczać bólu już nie chcę.

Życie me bardziej bolało,
Niż wszelkie katorgi piekielne,
I nie ma na świecie potęgi,
Która zapobiec by mogła...

Jam jest teraz szczęśliwy,
Ma dusza jak orzeł wzleciała.
Orzeł wrócił na ziemię,
Lecz dusza w niebiosach została...

Ona jest teraz spokojna,
Nie straszne jej chłód i cierpienie,
Bowiem boleści brak w niebie.

maheusz

Tu lepiej juz nieco. Jakies zastanowienie jest w tym, choc puenty niestety nie ma. Ale wszystkiego wymagac nie mozna. Nadal postuluje zastanowienie sie nad przerobka. Nie traktowanie jak swietosci wiersza raz napisanego, jak artekfaktu znaczacego przeszlosc. Wlasnie tak.

Co do przeslania... wiadomo. Zycie i kleski jego i smutki jego zalosci pelne. I kobieta (?) zapewne. Tak. Bywa czesto tak wlasnie.