II rok- Prawo wspólnotowe (UE)-podsumowanie/traktaty

Scandalliero

Traktat Rzymski traktaty założycielskie EWG i EURATOM-u. Podpisany w Rzymie 25 III 1957 r. przez Belgię, Francję, Holandię, Luksemburg, RFN i Włochy.Art.1 zadeklarował powołanie i ustanowienie EWG. Tekst składa się z 248 artykułów. Traktat o EWG został zawarty na czas nieograniczony i miał on być przede wszystkim fundamentem dla ścisłego związku narodów europejskich. Cele zostały sformułowane i zawarte w art.2. Wspólnota ma misję popierania harmonijnego rozwoju działalności gospodarczej w całej Wspólnocie, stałej i zrównoważonej ekspansji, rosnącej stabilizacji, przyspieszonego podniesienia poziomu życia i zapewnienia ściślejszych stosunków miedzy państwami, które skupia przez ustanowienie wspólnego rynku i stopniowe zbliżanie polityk gospodarczych państw członkowskich.Materiały i środki, dzięki którym to zadanie miało być sfinalizowane, zostały zawarte w treści art. 3.zniesienie ceł i ograniczeń ilościowych oraz środków równoważnych w eksporcie i imporcie, ustanowienie wspólnej taryfy celnej zewnętrznej, wspólnej polityki handlowej oraz zniesienie przeszkód w swobodnym przepływie pracowników, usług i kapitałów zniesienie opłat celnych i ograniczeń ilościowych w handlu wzajemnym ustanowienie wspólnej taryfy celnej i wspólnej polityki handlowej wobec państw trzecich zniesienie barier w przepływie osób, usług i kapitału między krajami członkowskimi ustanowienie Wspólnej Polityki Rolnej wprowadzenie wspólnej polityki transportowej ochronę wolnej konkurencji zbliżenie ustawodawstwa krajów członkowskich. Drugi układ o EWEA sprecyzował jeden cel, mianowicie przyczynienie się do stworzenia i rozwoju europejskiego przemysłu nuklearnego.Rozwinięcie badań i upowszechnienie wiedzy technicznej, przejęcie funkcji regulatora w zaopatrzeniu krajów członkowskich w minerały i paliwa nuklearne, zachęcenie do inwestowania kapitału w przemysł nuklearny i do budowy urządzeń niezbędnych dla tego przemysłu. Oba Traktaty Rzymskie weszły w życie z dniem 1 01 1958 r. 1 07 1968 w ramach EWG utworzono unię celną .
.Jednolity Akt Europejski- Luksemburgu i w Brukseli (9 IX 1985 - 27 I 1986) o zmianie i uzupełnieniu trzech Traktatów założycielskich: EWWIS, EWG i Euratomu . Wszedł w życie 1 VII 1987.Belgia, Dania, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Portugalia, RFN, Wielka Brytania i Włochy. Cele:p. członkowskich zobowiązało się do utworzenia "jednolitego rynku europejskiego" do dnia 31 grudnia 1992 r. -rynek wewnętrzny jako "obszar bez granic wewnętrznych, na którym zapewnia się swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału" -wzmocnienie kompetencji niektórych organów Wspólnot --zastąpienie zasady jednomyślności w Radzie Ministrów zasadą kwalifikowanej większości głosów - z wyjątkiem decyzji w kwestiach podatkowych, przepływu osób i praw pracowników. Wzmocniono rolę Parlamentu Europejskiego przy stanowieniu prawa Wspólnoty. JAE ustanowił nową procedurę współpracy między Parlamentem Europejskim a RM, procedurę zgody Parlamentu w przypadku traktatów akcesyjnych i stowarzyszeniowych, rozwinął także współpracę państw członkowskich w dziedzinie polityki zagranicznej.Stworzono ramy dla Europejskiej Współpracy Politycznej.Traktat z Maastricht 7 II 1992 ; wszedł w życie 1 XI 1993. Belgia,Dania,Francja,Grecja,Hiszpania,Holandia,Irlandia,Luksemburg, Portugalia,RFN,Wielka Brytania i Włochy. Cele:utworzenie obszaru bez granic wewnętrznych umocnienie spójności gospodarczej i społecznej utworzenie unii gospodarczo-walutowej (wspólnej waluty) potwierdzenie tożsamości Unii na arenie międzynarodowej realizacja wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa wzmocnienie ochrony praw i interesów obywateli państw członkowskich (obywatelstwa Unii) rozwój współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych Traktat ustanowił Unię Europejską opartą na Wspólnotach Europejskich i uzupełnioną o nowe polityki, tzn. Unię Gospodarczą i Walutową, wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa, współpracę w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego i wymiaru sprawiedliwości (trzy filary Unii Europejskiej).Ustalono też nowe ramy instytucjonalne UE: Rada Europejska , Rada Unii Europejskiej (dawniej: Rada Ministrów), Komisja Europejska, Parlament Europejski oraz Trybunał Sprawiedliwości i Trybunał Rewidentów Księgowych.
Traktat Paryski (utworzenie EWWIS):podpisany 18 IV 1951 w Paryżu, wszedł w życie 23 VII 1952. Sygnatariuszami było sześć państw: Francja, RFN, Włochy, Belgia, Holandia, Luksemburg. Cele:utworzenie wspólnego rynku węgla, stali, rudy żelaza i złomu, rozwój gospodarczy w oparciu o wspólny rynek, racjonalna produkcja i podział produktów przemysłu węglowego i stalowego zapewnienie państwom EWWiS regularnych dostaw węgla i stali, stworzenie jednakowych warunków dostępu do tych produktów, kontrola cen połączenie istotnych dla obronności sektorów węgla i stali co miało przyczynić się do umocnienia pokoju (poprzez powiązanie siecią zależności przemysłów Francji i RFN) Do nadzorowania postanowień traktatu powołano instytucję o charakterze ponadpaństwowym Wysoką Władzę (od 1967 roku Komisja WE).. Traktat Amsterdamski podpisany 2 X 1997. Uzupełnia on i wprowadza poprawki do Traktatu z Maastricht, Traktatów Rzymskich oraz innych aktów Wspólnoty. Sygnatariusze: Austria, Belgia, Dania, Francja, Grecja, Finlandia, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Portugalia, RFN, Szwecja, Wielka Brytania i Włochy. Cele: wzmocnienie federacyjnego charakteru UE zmiany instytucjonalne (wzmocnienie władzy Parlamentu Europejskiego, podejmowanie decyzji kwalifikowaną większością głosów, przewidziano powołanie przedstawiciela ds. polityki zagranicznej) - zmiany w III filarze Unii (współpraca w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego i wymiaru sprawiedliwości; wzmocnienie kompetencji Brukseli w zakresie polityki wizowej, migracyjnej i azylowej - odpowiedzialność za swobodne przemieszczanie się osób w ramach UE - wzmocnienie współpracy policji (Europol) i wymiaru sprawiedliwości Traktat nie przesądził sprawy włączenia Unii Zachodnioeuropejskiej do Unii Europejskiej (sprzeciw Wielkiej Brytanii, Szwecji, Finlandii, Austrii i Irlandii) - przewidziano w nim możliwość podjęcia odrębnych programów integracyjnych przez ograniczoną liczbę krajów (przy założeniu, że zgodzą się na to wszyscy członkowie UE). Negocjacje nad kształtem Traktatu zostały podjęte w czerwcu 1995 roku, w celu przygotowania Unii do poszerzenia o kolejne kraje - tym razem z Europy Środkowej. Jednak przyjęte postanowienia nie doprowadziły do głębokiej reformy wewnętrznej (rozumianej jako zdolność Unii do skutecznego działania w składzie poszerzonym do 20 bądź więcej państw)

Traktat Nicejski wynegocjowany przez piętnastu szefów rządów UE, w Nicei w dniach 7 - 11 XII 2000. Przywódcy uznali, że "od daty wejścia w życie Traktatu z Nicei Unia będzie w stanie powitać nowe państwa, gdy tylko wykażą zdolność do sprostania obowiązkom, wynikającym z członkostwa".Austria, Belgia, Dania, Francja, Grecja, Finlandia, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Portugalia, RFN, Szwecja, Wielka Brytania i Włochy. Cele: przygotowanie instytucji UE do poszerzenia o 12 nowych państw - ustalenie podziału głosów w Radzie Ministrów (345 głosów: Niemcy, Francja, Wielka Brytania i Włochy otrzymają po 29 głosów, Polska i Hiszpania - po 27) - zwiększenie ilości spraww których decyzje podejmowane będą większością kwalifikowaną (258 głosów) - odejście od prawa weta w niektórych kwestiach (polityka imigracyjna od 2004 roku, fundusze strukturalne od 2007 roku)reforma Parlamentu Europejskiego (zwiększenie liczby eurodeputowanych do 732)reforma Komisji Europejskiej (od czasu wejścia w życie Traktatu Nicejskiego każdy kraj będzie miał tylko jednego komisarza; po przyjęciu 12 nowych państw liczba komisarzy ma być niższa od 27) - proklamowanie Karty Praw Podstawowych - zbioru praw człowieka i swobód obywatelskich. Układ z Schengen 14 06 1985.Belgia,Francja Holandia Niemcy Luksemburg . Porozumienie znosi kontrolę osób przekraczających granice między państwami Unii, a w zamian za to wzmacnia współpracę w zakresie bezpieczeństwa i polityki azylowej. Układ dotyczy również współpracy przygranicznej policji. Układ jest otwarty dla wszystkich członków UE. Wynikająca z niego swoboda przepływu osób wewnątrz tzw. strefy Schengen dotyczy nie tylko obywateli państw sygnatariuszy, ale wszystkich osób wszelkiej narodowości i o dowolnym obywatelstwie, które przekraczają granice wewnętrzne na terenie objętym porozumieniem.Do układu Schengen należy obecnie trzynaście państw UE. Islandia i Norwegia, wchodząca w skład Związku Paszportowego Krajów Nordyckich, są z grupą z Schengen stowarzyszone. Przyjęcie przepisów wynikających z Układu z Schengen jest jednym z wymogów uzyskania członkostwa w UE przez kraje kandydujące, tak więc w przyszłości strefa swobodnego, niekontrolowanego przepływu osób znacznie się powiększy i obejmie prawie całą Europę.