Maheusz - pióro

maheusz

"... Włożył rękę w ogień - niemal czułem, jak płonie bólem i przemienia ją w poskręcany kikut śmierdzący spalonym mięsem. Chciałem odwrócić wzrok, lecz przykuły mnie jego żarem przesiąknięte oczy i pot ściekający po skroni... Wtedy spojrzałem jeszcze raz... był nietknięty! I choć płomień lizał jego rękę i próbował ją pożreć - opierała się zniszczeniu!
-Otóż jest moc Gigantów, przyjacielu - rzekł Morski Wicher - jesteśmy odporni na ogień. I - choć sprawia nam on ból - zapewnia też oczyszczenie z ziemskiej nienawiści."

Chłopak zamknął książkę, gwałtownie mrużąc oczy krótkowidza. "Ciekawe - pomyślał - gdyby tak jeszcze w naszym świecie istnieli giganci". Odrzucił tom na stos innych - już przeczytanych, dopiero napoczętych lub choćby tylko uśmiechających się ciekawymi tytułami. Później zanurzył rękę w stosie ubrań - pod nim, schowana leżała własnoręcznie naostrzona maczeta z demobilu. Szybko machnął nią kilka razy, przecinając powietrze ze świstem. Wreszcie stanął napawając się błyskiem stali. "Oto jedyna rzecz, jaką kocham. Zahartowany, wytrzymały metal. W końcu broń daje nam poczucie mocy. Chłopcy uwielbiają bawić się żołnierzykami." Znów dziwne myśli drążyły mu umysł. Odłożył maczetę do schowka i - siadając na łóżku - złapał się za głowę. Jak zwykle o drugiej w nocy poczuł, że jego ciało zaczyna słabnąć, a umysł błądzić po nieznanych krainach... Wiedział, że czas skorzystać z dobrodziejstwa nocy, albo spocząć za kilka godzin z głową wtuloną w kartki papieru. "Monotonia... to mnie zabija. Pożera powoli maleńkie kawałeczki jaźni, zostawiając coraz mniej Mnie. Ale cóż mam czynić?". Ze złością wstał i kopnął stojący w rogu pokoju fotel.
Wreszcie zdecydował. Przypiął do paska futerał z maczetą, ubrał buty wojskowe. Z latarka w kieszeni ubrał skórzaną kurtkę - zniszczoną, starszą nawet od jego osiemnastu lat i przez to jakąś swojską... Podszedł do biurka, by zgasić świecę... W powietrzu rozniósł się zapach rozgrzanego wosku...

W powietrzu unosi się zapach rozgrzanego wosku. Co wtedy zamierzałem zrobić? Sam nie wiem. Chyba szukałem. Drogi?
Wspinałem się na wzgórza z rozpaczą w oczach. Bez celu. Po to tylko, by coś robić. Jeszcze pamiętam ciężar broni obijającej się o moje udo i chrzęst śniegu pod obutymi stopami. Ból upadków - cierpienie moich porozrywanych dłoni, próbujących znaleźć oparcie w stromym zboczu. Wreszcie radość zwycięstwa, chłodne powietrze w płucach i krew cicho barwiącą śnieg. Potem zaś wściekłość i rozpacz. Furię zniszczenia, niezdarny taniec ze śpiewającym metalem w dłoni.
Zmęczenie zakończyło moje poszukiwania... Nie wiem która była wtedy godzina - świt jeszcze nie zabarwił szkarłatem szarości bloków. Wracałem przytłoczony klęską - nie znalazłem w tym szale Boga, ani nawet demonów. Tylko ciszę. I obojętność gwiazd nad rozwianą czupryną.
Naprawdę nie wiem, co chciałem wtedy uzyskać - znak może jakiś? Może jakąś odpowiedź, tylko dla mnie przeznaczoną? Jeśli tak - nie otrzymałem jej.
Tylko wracając z poranionymi dłońmi i złamaną nadzieją miałem wrażenie... jakbym ujrzał wielkie Pióro, piszące kolejną historię... Miałem nadzieję, że ciekawszą od mojej.
Dalej mam.

[Proszę o krytyki i komentarze Razz

, chciałbym jednak zauważyć, że to moja pierwsza próba w dziale prozy (i w ogóle w tej dziedzinie).
Aha. I nie łączcie postaci głównego bohatera z autorem... aczkolwiek niektóe fakty wziąłem z własnej biografii Razz

. Nie powiem które ;)]

Dorian Gray

Trochę krótkie i jednak ze sobą mało połączone wątki. Np. iście potterowski początek (przez chwilę jak Rowling pisałeś:D), a tu nagle rozważania chłopaka:

maheusz

Początek jest właściwie częścią prawdziwej książki, którą czytałem kiedyś - nazywa się bodajże "Covenant Niedowiarek" ;). Uznalem, ze bedzie fajnie kontrastowała z monotonia Razz

naszego swiata. I ciekawiło mnie tez nagle przejscie z jednego swiata do drugiego.

Przejscie oczywiscie specjalne - jak Ci mowilem fascynuje mnie budowa szkatułkowa opowiadań ^^. To taka próba :).

A z tą świeca to faktycznie zlamilem Razz

. Nie przemyslalem tego dokladnie :). Chodzilo mi o to, ze procz swiatla lampy jest jeszcze swieca - w koncu dodaje to nastroju tajemniczosci Razz

. Ale racje masz - trzeba to bedzie poprawic w wersji kolejnej ^^.

Rekopis jeszcze zostal nieco poprawiony (choc i tak mam tendencje do kreslenia, zaiste). Ale za to nastepnym razem sprobuje napisac cos dluzszego i spojniejszego - mam juz pomysl ^^.

Dorian Gray

No, ja myślę :) Zawsze to takie... erekcjato dla mnie :)

(ale mi się podoba ta nazwa Razz

)